کوهنوردی می‌خواست از بلندترین کوه ها بالا برود. او پس از سالها آماده سازی، ماجراجویی خود را آغاز کرد ولی از آنجا که افتخار کار را فقط برای خود می خواست، تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود.
شب، بلندی های کوه را تماماً در برگرفته بود  و مرد هیچ چیز را نمی دید. همه چیز سیاه بود  و ابر روی  ماه و ستاره ها را پوشانده بود. همانطور که از کوه بالا می رفت، چند قدم مانده به قله کوه، پایش لیز خورد و در حالی که به سرعت سقوط می کرد، از کوه پرت شد. در حال سقوط فقط لکه های سیاهی را در مقابل چشمانش می دید. و احساس وحشتناک مکیده شدن به وسیله قوه جاذبه او را در خود می گرفت. همچنان سقوط می کرد و در آن لحظات ترس عظیم، همه ی رویدادهای خوب و بد زندگی به یادش آمد.اکنون فکر می کرد مرگ چقدر به او نزدیک است.
ناگهان احساس کرد که طناب به دور کمرش محکم شد. بدنش میان آسمان و زمین معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود. و در این لحظه ی سکون برایش چاره ای نمانده جز آن که فریاد بکشد:
" خدایا کمکم کن"
ناگهان صدایی پر طنین که از آسمان شنیده می شد، جواب داد:
" از من چه می خواهی؟ "
- ای خدا نجاتم بده!
- واقعاً باور داری که من می توانم تو را نجات بدهم؟
- البته که باور دارم.
- اگر باور داری، طنابی که به کمرت بسته است  را پاره کن!
.... یک لحظه سکوت... و مرد تصمیم گرفت با تمام نیرو به طناب بچسبد.
چند روز بعد در خبرها آمد: یک کوهنورد یخ زده را مرده پیدا کردند. بدنش از یک طناب آویزان بود و با دستهایش محکم طناب را گرفته بود.
او فقط یک متر با زمین فاصله داشت!

عشق را امتحان کن!

 این یک ماجرای واقعی است:

 سالها پیش " در کشور آلمان " زن و شوهری زندگی می کردند.آنها هیچ گاه صاحب فرزندی نمی شدند.

یک روز که برای تفریح به اتفاق هم از شهر خارج شده و به جنگل رفته بودند " ببر کوچکی در جنگل  " نظر آنها را به خود جلب کرد.

مرد معتقد بود : نباید به آن بچه ببر نزدیک شد.

به نظر او ببرمادر جایی در همان حوالی فرزندش را زیر نظر داشت.پس اگر احساس خطر می کرد به هر دوی آنها حمله می کرد و صدمه می زد.

اما زن انگار هیچ یک از جملات همسرش را نمی شنید " خیلی سریع به سمت ببر رفت و بچه ببر را زیر پالتوی خود به آغوش کشید " دست همسرش را گرفت و گفت :

عجله کن!ما باید همین الآن سوار اتوموبیلمان شویم و از اینجا برویم.

آنها به آپارتمان خود باز گشتند و به این ترتیب  ببر کوچک " عضوی از ا عضای این خانواده ی کوچک شد و آن دو با یک دنیا عشق و علاقه به ببر رسیدگی می کردند. 

سالها از پی هم گذشت و ببر کوچک در سایه ی مراقبت و محبت های آن زن و شوهر حالا تبدیل به ببر بالغی شده بود که با آن خانواده بسیار مانوس بود.

در گذر ایام " مرد درگذشت و مدت زمان کوتاهی پس از این اتفاق " دعوتنامه ی کاری برای یک ماموریت شش ماهه در مجارستان به دست آن خانم رسید.

زن " با همه دلبستگی بی اندازه ای که به ببری داشت که مانند فرزند خود با او مانوس شده بود " ناچار شده بود شش ماه کشور را ترک کند و از دلبستگی اش دور شود.

پس تصمیم گرفت : ببر را برای این مدت به باغ وحش بسپارد.در این مورد با مسوولان باغ وحش صحبت کرد و با تقبل کل هزینه های شش ماهه " ببر را با یک دنیا دلتنگی به باغ وحش سپرد و کارتی از مسوولان باغ وحش دریافت کرد تا هر زمان که مایل بود " بدون ممانعت و بدون اخذ بلیت به دیدار ببرش بیاید.

دوری از ببر" برایش بسیار دشوار بود.

روزهای آخر قبل از مسافرت " مرتب به دیدار ببرش می رفت و ساعت ها کنارش می ماند و از دلتنگی اش با ببر حرف می زد.

سر انجام زمان سفر فرا رسید و زن با یک دنیا غم دوری  " با ببرش وداع کرد.

بعد از شش ماه که ماموریت به پایان رسید " وقتی زن " بی تاب و بی قرار به سرعت خودش را به باغ وحش رساند " در حالی که از شوق دیدن ببرش فریاد می زد :

عزیزم " عشق من " من بر گشتم " این شش ماه دلم برایت یک ذره شده بود " چقدر دوریت سخت بود " اما حالا من برگشتم " و در حین ابراز این جملات مهر آمیز " به سرعت در قفس را گشود : آغوش را باز کرد و ببر را با یک دنیا عشق و محبت و احساس در آغوش کشید.

ناگهان " صدای فریادهای نگهبان قفس " فضا را پر کرد:

نه " بیا بیرون " بیا بیرون : این ببر تو نیست.ببر تو بعد از اینکه اینجا رو ترک کردی " بعد از شش روز از غصه دق کرد و مرد.این یک ببر وحشی گرسنه است.

اما دیگر برای هر تذکری دیر شده بود.ببر وحشی با همه عظمت و خوی درندگی " میان آغوش پر محبت زن " مثل یک بچه گربه " رام و آرام بود.

اگرچه " ببر مفهوم کلمات مهر آمیزی را که زن به زبان آلمانی ادا کرده بود " نمی فهمید " اما محبت و عشق چیزی نبود که برای درکش نیاز به دانستن زبان و رسم و رسوم خاصی باشد.چرا که عشق آنقدر عمیق است که در مرز کلمات محدود نشود و احساس آنقدر متعالی است که از تفاوت نوع و جنس فرا رود.

برای هدیه کردن محبت " یک دل ساده و صمیمی کافی است " تا ازدریچه ی یک نگاه پر مهر عشق را بتاباند و مهر را هدیه کند.

محبت آنقدر نافذ است که تمام فصل سرمای یاس و نا امیدی را در چشم بر هم زدنی بهار کند.

عشق یکی از زیباترین معجزه های خلقت است که هر جا رد پا و اثری از آن به جا مانده تفاوتی درخشان و ستودنی " چشم گیر است.

محبت همان جادوی بی نظیری است که روح تشنه و سر گردان بشر را سیراب می کند و لذتی در عشق ورزیدن هست که در طلب آن نیست.

بیا بی قید و شرط  عشق ببخشیم تا از انعکاسش " کل زندگیمان نور باران و لحظه لحظه ی عمر " شیرین و ارزشمند گردد.

در کورترین گره ها " تاریک ترین نقطه ها " مسدود ترین راه ها "   عشق   بی نظیر ترین معجزه ی راه گشاست.

مهم نیست دشوارترین مساله ی پیش روی تو چیست " ماجرای فوق را به خاطر بسپار و بدان سر سخت ترین قفل ها با کلید عشق و محبت گشودنی است.

 پس : معجزه ی عشق را امتحان کن !

عاشق می خواست به سفر برود. روزها و ماه ها و سال ها بود که چمدان می بست.
هی هفته ها را تا می کرد و توی چمدان می گذاشت.
هی ماه ها را مرتب می کرد و روی هم می چید
و هی سال ها را جمع می کرد و به چمدانش اضافه میکرد .
او هر روز توی جیب های چمدانش شنبه و یکشنبه می ریخت
و چه قرن هایی را که ته ته چمدانش جا داده بود.
و سال ها بود که خدا تماشایش می کرد و لبخند می زد و چیزی نمی گفت.
اما سرانجام روزی خدا به او گفت: عزیز عاشق، فکر نمی کنی سفرت دارد دیر می شود؟
چمدانت زیادی سنگین است. با این همه سال و قرن و این همه ماه و هفته چه می خواهی بکنی؟
عاشق گفت : خدایا! عشق، سفری دور و دراز است..
من به همه این ماه ها و هفته ها احتیاج دارم.
به همه این سال ها و قرن ها، زیرا هر قدر که عاشقی کنم، باز هم کم است.
خدا گفت : اما عاشقی، سبکی است.
عاشقی، سفر ثانیه است. نه درنگ قرن ها و سال ها.
بلند شو و برو و هیچ چیز با خودت نبر، جز همین ثانیه که من به تو می دهم.
عاشق گفت : چیزی با خود نمی برم، باشد.
نه قرنی و نه سالی و نه ماه و هفته ای را.
اما خدایا ! هر عاشقی به کسی محتاج است.
به کسی که همراهی اش کند.
به کسی که پا به پایش بیاید.
به کسی که اسمش معشوق است.
خدا گفت : نه ؛ نه کسی و نه چیزی.
"هیچ چیز" توشه توست و "هیچ کس" معشوق تو، در سفری که نامش عشق است.
و آنگاه خدا چمدان سنگین عاشق را از او گرفت و راهی اش کرد
عاشق راه افتاد و سبک بود و هیچ چیز نداشت. جز چند ثانیه که خدا به او داده بود.
عاشق راه افتاد و تنها بود و هیچ کس را نداشت. جز خدا که همیشه با او بود ...

سازنده ترین کلمه((گذشت)) است...آن را تمرین کن.

  پرمعنی ترین کلمه((ما)) است...آن را به کار بر. 

 عمیق ترین کلمه((عشق)) است...به آن ارج بده.

 بی رحم ترین کلمه(( تنفر)) است...با آن بازی نکن. 

 خودخواهانه ترین کلمه((من)) است...از آن حذر کن. 

 نا پایدارترین کلمه((خشم)) است...آن را فرو بر.  

 بازدارنده ترین کلمه((ترس)) است...با آن مقابله کن. 

 با نشاط ترین کلمه ((کار)) است...به آن بپرداز. 

 پوچ ترین کلمه((طمع)) است...آن را بکش.  

 سازنده ترین کلمه((صبر)) است...برای داشتنش دعا کن.

  روشن ترین کلمه((امید)) است...به آن امیدوار باش. 

 ضعیف ترین کلمه((حسرت)) است...آن را نخور.  

 تواناترین کلمه((دانش)) است...آن را فرا گیر.

  محکم ترین کلمه ((پشتکار)) است...آن را داشته باش. 

 سمی ترین کلمه((شانس)) است...به امید آن نباش. 

  لطیف ترین کلمه((لبخند)) است...آن را حفظ کن. 

 ضروری ترین کلمه((تفاهم)) است...آن را ایجاد کن. 

 سالم ترین کلمه((سلامتی)) است...به آن اهمیت بده.  

 اصلی ترین کلمه((اعتماد)) است...به آن اعتماد کن.

  دوستانه ترین کلمه((رفاقت)) است...از آن سو استفاده نکن. 

 زیباترین کلمه((راستی))  است.. با آن روراست باش. 

  زشت ترین کلمه((تمسخر)) است... دوست داری با تو چنین شود؟؟ 

 موقر ترین کلمه((احترام)) است...برایش ارزش قایل شو. 

 آرامترین کلمه((آرامش)) است...به آن برس. 

  عاقلانه ترین کلمه((احتیاط )) است...حواست را جمع کن. 

 سخت ترین کلمه ((غیر ممکن)) است...وجود ندارد.  

 مخرب ترین کلمه((شتابزدگی)) است...مواظب پلهای پشت سرت باش.

  تاریک ترین کلمه((نادانی)) است...آن را با نور علم روشن کن.

  کشنده ترین کلمه((اضطراب)) است...آن را نادیده بگیر.  

 صبور ترین کلمه((انتظار)) است...منتظرش بمان. 

با ارزش ترین کلمه((بخشش)) است...سعی خود را بکن. 

 قشنگ ترین کلمه((خوشرویی)) است...راز زیبایی در آن نهفته است.  

 رسا ترین کلمه((وفاداری)) است... متعهد باش. 

 محرک ترین کلمه((هدفمندی)) است...زندگی بدون آن پوچ است.

  و هدفمند ترین کلمه((موفقیت)) است...پس پیش به سوی آن

عاشقی رابر دلم بخشید ورفت

عشق رادر قلب من او دیدو رفت

من به یادش روز وشب سر می کنم

بی وفا اندوه مرا او دیدورفت

با سکوتش قلب من دیوانه تر شد

بی صدا از پیش من خندید ورفت

اشک باران شد زمین از رفتنش

اشک را در چشم من او دید ورفت

عشق را در چشم من باور نکرد

عشق را از قلب من او دید ورفت

عاشقی رابر دلم بخشید ورفت

عشق رادر قلب من او دیدو رفت

من به یادش روز وشب سر می کنم

بی وفا اندوه مرا او دیدورفت

با سکوتش قلب من دیوانه تر شد

بی صدا از پیش من خندید ورفت

اشک باران شد زمین از رفتنش

اشک را در چشم من او دید ورفت

عشق را در چشم من باور نکرد

عشق را از قلب من او دید ورفت

شبی پرسیدمش بابی قراری        که غیرازمن کسی رادوست داری

به کعبه گفتم:

*همیشه آرزوهاتو یک جا بنویس و یکی یکی اون ها رو از خدا بخواه خدا یادش نمیره که اون هارو بهت بده اما تو یادت میره چیزایی که الان داری ارزوهای دیروزت بوده

*تا توانی در جهان یکرتگ باش

قالی از صد رنگ بودن زیر پاافتاده است

*مطمـئن باش که خداوند تو را عاشقانه دوست دارد... چون در هر بهار برایت گل می فرستد و هرروز صبح آفتاب را به تو هدیه می کند. پروردگار هستی با این که می تواند در هر جائیاز دنیا باشد ، قلــب تو را انتخاب کرده و تنها اوست که هر وقت بخواهی چیزی بگوئی گوش می کند