خداحافظ همین حالا 

همین حالا که من تنهام 

خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمهام

خداحافظ کمی غمگین به یاد اون همه تردید 

به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید 

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنم ساده ست 

نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده ست 

خداحافظ واسه اینکه نبندیم دل به رویاها 

بدونیم بی تو و با تو همینه رسم این دنیا

خداحافظ.........

عشــــــــق واقـعـــــــی

سخنرانی استاد خوش شانس!!!

دوستی و دوست داشتن

 شادبودن هنر است

شادبودن هنر است،

بشکفد بارِدگر لالهء رنگین مُراد،

غنچهء سرخِ فروبستهء دل باز شود،

من نگویم که بهاری که گذشت آید باز،

روزگارِ که به سر آمده آغاز شود،

روزگارِ دگری است،

و بهارانِ دگر،

شادبودن هنر است،

شادکردن هنرِ والاتر !

لیک هرگز، نپسندیم به خویش،

که چون یک شکلک بیجان شب و روز،

بیخبر از همه خندان باشیم،

بیغمی عیبِ بزرگیست،

که دور از ما باد !

کاشکی آیینه یی بود،

درونبین که در او،

خویش را میدیدیم،

آنچه پنهان بود، آیینه ها میدیدیم،

میشدیم آگه از آن،

نیرویِ پاکیزه نهاد،

که به ما،

زیستن آموزد و جاویدشدن،

پیکِ پیروزی و امید شدن،

شادبودن هنر است،

گر به شادیِ تو دلهای دگر باشد شاد،

زنده گی صحنهء یکتای هنرمندیِ ماست،

هرکسی نغمهء خود خواند و از صحنه رود،

صحنه پیوسته به جاست،

خُرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.

جلسه ی محاکمه عشق بود و عقل که قاضی این جلسه بود 

عشق را محکوم به تبعید به دور ترین نقطه مغز یعنی فراموشی

 کرد . قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه ی

  اعضا با او مخالف بودند قلب شروع کرد به طرفداری از عشق:

  آهای چشم مگر تو نبودی که هر روز آرزوی دیدن او را داشتی ؟

 گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی ؟

 و شما پاها که همیشه آماده رفتن به سویش بودید حالا

 چرا این چنین با او مخالفید؟

  همه اعضا رو برگرداند و به نشانه اعتراض جلسه را ترک

  کردند. 

 دیدی ای قلب . همه از عشق بیزارند، ولی من متحیرم با 

 وجودی که عشق از همه بیشتر تو را آزرده است چرا 

 هنوز از او حمایت می کنی؟

 قلب نالید و گفت: من بدون عشق دیگر نخواهم بود و تنها یک 

تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار ثانیه قبل را تکرار

 می کند و فقط با نام عشق می توانم یک قلب واقعی باشم پس من 

همیشه از عشق حمایت می کنم

وسط راه اما ازعشق،یه کمی ترسیده باشی

 خیلی سخته که بدونه واسه چیزی نگرانی ازخودت می پرسی یعنی،میشه اون بره زمانی؟

خیلی سخته توی پاییزباغریبی آشنا شی اما

وقتی که بهار شد یه جوری ازش جداشی

خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه بعد به اون بگی که چشمات نمی خواد اونو ببینه

خیلی سخته که ببینی کسی عاشقیش دروغه

چقدر از گریه اون شب،چشم تو سرش شلوغه 

خیلی سخته واسه اون بشکنه یه روز غرورت اون نخواد ولی بمونه همیشه سنگ صبورت

خیلی سخته بودن تو واسه اون بشه عادت 
 دیگه بوسیدن دستات واسه اون بشه عبادت

خیلی سخته که دل تو نکنه قصد تلافی تا که بین دوپرستو نباشه هیچ اختلافی

خیلی سخته اونکه دیروز واسش یه رویا بودیاز یادش رفته که واسش تو تموم دنیا بودی

خیلی سخته بری یکشب واسه چیدن ستاره ولی تا رسیدی اونجا ببینی روزشد دوباره

خیلی سخته که من وتو همیشه باهم بمونیم

انقدعاشق که ندونن دیوونه کدوممونیم
 

نام من میلدرد است؛
میلدرد آنور Mildred Honor. قبلاً در دی‌موآن Des Moines در ایالت آیوا در مدرسهء ابتدایی معلّم موسیقی بودم.
مدّت سی سال است تدریس خصوصی پیانو به افزایش درآمدم کمک کرده است. در طول سالها دریافته‌ام که سطح توانایی موسیقی در کودکان بسیار متفاوت است. با این که شاگردان بسیار بااستعدادی داشته‌ام، امّا هرگز لذّت داشتن شاگرد نابغه را احساس نکرده‌ام.
    یکی از این شاگردان رابی بود. رابی یازده سال داشت که مادرش (مادری بدون همسر) او را برای گرفتن اوّلین درس پیانو نزد من آورد. برای رابی توضیح دادم که ترجیح می‌دهم شاگردانم (بخصوص پسرها) از سنین پایین‌تری آموزش را شروع کنند. امّا رابی گفت که همیشه رؤیای مادرش بوده که او برایش پیانو بنوازد. پس او را به شاگردی پذیرفتم.

ادامه مطلب...

در روز اول سال تحصیلى، خانم تامپسون معلّم کلاس پنجم دبستان وارد کلاس شد و پس از صحبت هاى اولیه، مطابق معمول به دانش آموزان گفت که همه آن ها را به یک اندازه دوست دارد و فرقى بین آنها قائل نیست. البته او دروغ می گفت و چنین چیزى امکان نداشت. مخصوصاً این که پسر کوچکى در ردیف جلوى کلاس روى صندلى لم داده بود به نام تدى استودارد که خانم تامپسون چندان دل خوشى از او نداشت. تدى سال قبل نیز دانش آموز همین کلاس بود. همیشه لباس هاى کثیف به تن داشت، با بچه هاى دیگر نمی جوشید و به درسش هم نمی رسید. او واقعاً دانش آموز نامرتبى بود و خانم تامپسون از دست او بسیار ناراضى بود و سرانجام هم به او نمره قبولى نداد و او را رفوزه کرد.
امسال که دوباره تدى در کلاس پنجم حضور می یافت، خانم تامپسون تصمیم گرفت به پرونده تحصیلى سال هاى قبل او نگاهى بیاندازد تا شاید به علّت درس نخواندن او پی ببرد و بتواند کمکش کند.
معلّم کلاس اول تدى در پرونده اش نوشته بود: تدى دانش آموز باهوش، شاد و با استعدادى است. تکالیفش را خیلى خوب انجام می دهد و رفتار خوبى دارد. "رضایت کامل".
ادامه مطلب...